Na het internetten gingen we de onderwaterfoto's van onze trip naar Green Island halen en ze waren helemaal niet slecht geworden. Toen lekker eten op het Foodplein en de nachtmarkt in. Leuk! Het is een echte markt met allemaal kleine kraampjes waar je tussendoor zwerft. Els dook naar een oester, vond hem ook, een meisje opende hem voor haar en zowaar... een parel! Toen was er een ander meisje die hem aan een hangertje maakte en inpakte in een droge oesterschelp. Leuk he? Ze moest daarna natuurlijk wel even afrekenen maar dat was helemaal niet erg. We dronken nog wat en Peter en ik kochten een pakketje Sushi. Je moet tenslotte alles geprobeerd hebben en eerlijk gezegd: het was niet vies maar ik snap niet waar iedereen zo lyrisch over doet als ze het over dit soort hapjes hebben. Wij gingen er niet van uit ons dak. He, lekker, iets negatiefs beleefd!

Vrijdag 9 november, Kuranda!!! 

We stapten in de 'eigen' auto en reden naar het station in Freshwater om daar op de trein naar Kuranda te stappen. We waren ruim op tijd en Freshwater bleek een schattig oud stationnetje te zijn waar je je tijd goed kon doorbrengen (winkeltjes, alweer?;-) Tegen inlevering van de voucher kregen we de tickets -toegewezen plaatsen op de trein- en 2 boekjes, 1 over de trein en 1 over de skyrail, ons vervoermiddel voor de terugweg. De trein was keurig op tijd en we stapten in treinstel nummer 7. Er waren er in totaal 14 treinstellen. Een heel lang eind. Wat een prachtige tocht. Door de bergen, steeds hoger, langs afgronden, regenwoud, vergezichten en watervallen. Daar waar het uitzicht meer dan prachtig was stond de trein even stil of reed heel langzaam zodat men foto's kon maken. En ach, dat deden we dus maar. Op het station van Barron Falls hadden we een tussenstopje van 15 minuten. Iedereen de trein uit om naar die enorme waterval te kijken. Echter: ook hier is het erg droog dus de waterval was wat gereduceerd maar nog steeds indrukwekkend. Het ravijn erachter was zo mogelijk nog mooier. We stapten na een kwartiertje weer in de trein en even later reden we de Hortus binnen. Zo leek het wel. Het station van Kuranda lijkt wel verdronken in het regenwoud met zelfs op de perronnetjes overal tropische planten in potten en aan de plafonds. We dronken er een kopje koffie danwel een sapje en waren toen voldoende gelaafd voor de voettocht naar het dorp.

In het dorp... WINKELTJES.... VEEL! En leuk! We snuffelden van de ene winkel naar de andere en hadden een genoeglijke middag daar. Om 15.00 uur waren we terug op het station van de Skyrail om aan de volgende etappe te beginnen. Met zijn vieren stapten we in zo'n bakje, rondom glas, en we zoefden het station uit over het regenwoud. We kwamen ogen tekort, 360 graden zicht, waar moet je dan kijken? En onder ons? Dat enorme regenwoud in duizend kleuren groen waar je de bodem niet kon ontdekken, zo hoog zijn die bomen daar. We maakten een tussen stop in Barron Station om de waterval van de andere kant te bekijken en gingen daarna door over drie andere heuvels naar het eindstation. Toen we over de laatste heuvel kwamen kregen we als toetje een prachtig uitzicht op het dal waar Cairns in ligt. Peter merkte terecht op dat Australië ons drieën toch eindelijk stil had gekregen!

Met een transferbus werden we teruggebracht naar Freshwater waar we in de auto stapten en via een supermarktstop naar huis reden. We gooiden nog wat vlees op de barbie en gingen vroeg naar bed. Veel indrukken maakt moe, daar zijn we hier wel achter gekomen.

Zaterdag, 10 november, rustdag. Om 08.15 uur wakker en om 08.30 uur dobberden Peter en ik in het zwembad. Nu kan het nog, we krijgen berichten uit Nederland dat het daar steeds kouder wordt... Daarna ontbijt en het boeken van de laatste tour: toch maar de ballontocht voor Peter en mij. Een heerlijk toetje lijkt ons dat en het stond al zo lang bovenaan het verlanglijstje! De receptie probeerde vervolgens onze vlucht van dinsdag te herbevestigen maar dat lukte niet. Wij gingen dus naar het kantoor van Malesian Air in de stad om te herbevestigen en dat was dicht. Nou ja, maandag dan maar een nieuwe poging. Nog even door het shoppingcentre waar we de eerste sinterklaascadeautjes kochten en daar kwamen we langs een dame die een shihatsu-massage-apparaat demonstreerde. Ach... waarom niet? Zitten dus en zo'n apparaat in mijn -al zeer ontspannen- nek. Heerlijk ding, maar te groot en te zwaar om mee naar huis te nemen. We raakten aan de praat met de demonstratrice en even later vroeg ze ons op haar winkeltje te letten omdat ze even naar het toilet moest. Yep, no worries, go! En ja hoor... klanten. Een moeder en dochter kwamen geïnteresseerd langs. Ik demonstreerde het apparaat en gaf ze de prijs door; van $ 299 voor slechts $ 248 ! Mien pap zou trots geweest zijn. Ze kochten hem overigens niet maar het was wel weer een leuke ervaring! Verder deden we niet zoveel die dag, een beetje lezen een beetje wassen een beetje tutten en vroeg naar bed!

Zondag 11 november, Wij zaten in de mooiste lampion van de wereld!

Om 3.30 uur liep de wekker af. Wat? OM 3.30 UUR LIEP DE WEKKER AF! Even schudden met het hoofd, 1 oog open en dan nog 1, nog een keer schudden en opstaan. Buiten was het nog stikdonker. Snel een kopje thee en wat cornflakes in het lijf en om 04.15 uur zaten we te wachten bij de ingang van het park op ons busje. Die was keurig op tijd en reed langs allerlei opstapplaatsen naar Mareeba in het Atherton Tableland. Om 05.30 uur kwamen we daar aan en werden in twee groepen van elk 16 personen verdeeld.

Wij zaten in de tweede groep en konden dus de eerste groep zien opstijgen. Gaaf gezicht. Ook de ballonnen van de concurrenten stegen daar op en zo zaten er 5 luchtballonnen in de lucht. Een klein ballonfestival in the middle of nowhere. Na 25 minuten kwam onze ballon langzaam weer naar beneden maar waar moet je landen? Rondom weiland met bomen en bosjes! Nou.. op de openbare weg dan maar want je zit in Australië, daar is toch al weinig verkeer en op zondagochtend om 06.30 uur moet dat dus geen probleem zijn. En dat was het ook niet. De mand werd opnieuw geladen, twee eruit van de oude ploeg en dan weer twee erin van de nieuwe ploeg. Je moet dat ding tenslotte met je gezamenlijke gewicht wel aan de grond houden. En even later gingen we de lucht in. Er is maar 1 woord om zoiets te beschrijven: magisch! Wat een bijzondere ervaring dat je op hete lucht naar boven gaat en vervolgens echt op de lucht drijft. Op de foto's en video spat het 'genieten' werkelijk van het beeld. En dan in die prachtige ochtendlichtkleuren. Oh, boy, wat weer mooi. Alice keek haar ogen uit (en Peter ook). Om 07.00 uur landen we in een weiland tussen de koeien en bomen. We raakten een enorme Eucalyptusboom maar kwamen uiteindelijk netjes vlak op de grond terecht. Daarna moesten alle passagiers helpen om die enorme ballon weer op te vouwen. Ook een heel speciale belevenis. Wat is zo'n ding groot! En voor je al die lucht door dat ene gat (bovenin) eruit hebt gekregen ben je wel even verder.

Toen bracht het busje ons naar Mareeba voor een Champagne-tropisch-buffet-ontbijt en daarna weer naar Cairns. Om 09.30 uur waren we terug en hadden al een hele dag gehad. We lieten de video zien aan mam en Els en gingen daarna een uurtje slapen. Al die indrukken hè? Voor de lunch aten we pannenkoeken uit zo'n flesje met verse ananas en Maple Sirup. 

Om 13.00 uur stapten we met z'n vieren in de auto en reden naar Lake Eacham. Dat is een kratermeer in het regenwoud, gevuld met vers, zoet, bergwater waar je in kan/mag zwemmen. Al weer zo'n Alice belevenis. Zalig water met af en toe een zeer verfrissende koude ouderstroom, wat vissen en rondom die hoge bomen en rare bloemen. Wat absoluut bijdroeg aan de pret was het verhaal van mijn zus en de foto's van de thuisblijvers. In Nederland had het gesneeuwd!! Ach...

Na het zwemmen reden we naar Yungaburra voor een kop koffie met iets lekkers erbij. Het bleek een schattig oud dorpje te zijn, een beetje de Australische versie van Orvelte. Foto's, foto's.... Via Mareeba en Kuranda reden we terug naar Cairns waar Els trakteerde op een maaltijd bij de foodcourt. Want: Anke was jarig en morgen (13 november) is Merlijn jarig. Alvast van harte gefeliciteerd kerel, van ons allemaal en van je oma in het bijzonder en een HELE DIKKE KNUFFEL! Maak er maar een mooie dag van. Wij gingen met volle magen weer huiswaarts, nog even wat rondtutten en dan slapen. Op naar de laatste dag. SNIK. Overigens hadden wij het idee dat we afgelopen nacht (zondagavond in Nederland), heel vaag in de verte, onze buurmeisjes 11 novemberliedjes hoorden zingen, klopt dat?

Maandag 12 november, AFSCHEID VAN OZ

En zo breekt dan ook de laatste dag aan. Inpakken, de auto schoonmaken, nog 1 keer internetten bij Global-wezettendemuzieknogeentikjeharder-Gossip en dan morgen naar het vliegveld. Gemengde gevoelens; we hadden hier nog weken rond kunnen reizen maar om weer naar huis te gaan met onze verhalen en belevenissen is toch ook wel erg lekker. Bovendien zal het heerlijk zijn om weer bij familie en vrienden te zijn. We komen er dus toch maar wel aan. Als alles goed gaat vliegen we morgenmiddag vroeg hier weg en zijn we woensdagochtend heel vroeg op Schiphol. Vanuit Nederland stuur ik dan nog 1 verslag deze site op, en wat foto's natuurlijk. We hebben er zo'n 600 gemaakt.... en dan heb ik het alleen over onze digitale foto's en nog niet over de dia's van mam, de foto's van Els en de video van Peter. Maak jullie borst maar nat. Doeg.

R.P.J.E.