Na overleg met Vinnie van de garage gingen we terug naar onze cottage voor een kopje koffie, even kletsen en een snelle lunch. Om 13.00 uur waren we weer in de stad en lieten de auto achter bij de garage. We slenterden langs alle winkels. Dat blijft een leuk tijdverdrijf want ALLES is hier anders. Om 14.00 uur waren we terug bij de garage, de lamp was weer als nieuw, ze waren onder de afgesproken prijs gebleven en Vinnie had, gratis en voor niets ook nog de bumper bijgewerkt. Wat een aardige mensen!

De rest van de middag brachten we tuttend door, en natuurlijk werden alle koffers weer ingepakt. We worden er erg handig in, in al dat in- en uitpakken. s Avonds dronken we eerst een borrel bij Jannie en toen gingen we uit eten bij de RSL. Dat is een club voor oud-militairen. Vroeger kon je er alleen eten als je een member was maar nu is het ook open voor het gewone volk. Het is een soort mensa. Je gaat naar de counter, bestelt je vlees, schept vervolgens je bord vol met groente en aardappelen en zoekt een tafel. Wil je ook iets drinken? Dan moet je dat halen bij de bar, in een ander gedeelte van het pand. Het was erg lekker en veel. Na taart/ijs als toetje hadden we wel zin in een kop koffie maar hoe kom je daar dan weer aan? Gevraagd aan het meisje achter de counter. dat staat daar in de hoek, pak gerust. Ja, maar waar moet ik dan betalen?. Nee hoor, voor koffie en thee hoef je niet te betalen, dat kan je zo pakken. Wat een land, wat een land! Na het eten brachten we Jannie naar huis, keken nog even naar die miljoenen sterren boven ons hoofd en kropen vroeg in bed. De volgende dag zou een vermoeiende reisdag worden

Dinsdag, 16 oktober, Stanthorpe-Bundaberg, we hebben onze eerste Australische slang gezien.

Om 07.45 uur vertrokken we uit Stanthorpe. Alles paste weer achter in de wagon (maar net) en via Warwick gingen we richting Toowoomba voor onze eerste stop. We dronken koffie op alweer zon mooie picknickplaats, maakten gebruik van de alweer schone en gratis toiletten en gingen verder richting Nanango. Daar picknickten we in een soort mini-open-lucht-museum aan een hele grote picknicktafel, Els kon met haar voeten niet bij de grond als ze zat. Verder ging het, door de heuvels met af en toe prachtige vergezichten naar Ban-ban-springs. Daar stopten we weer om iets te drinken en zat Peter net als vele aboriginals voor hem- met z'n voeten in de bron om verkoeling te zoeken want het was inmiddels heel erg warm geworden. Via de 7 gezusters (7 heuvels) die allemaal gedeeltelijk en gecontroleerd in brand stonden gingen we verder naar Bundaberg. Om 17.00 uur, 540 km. later, kwamen we daar aan. We zochten en vonden Jantientje die heel erg blij was dat wij er waren. We zwaaiden even naar de familie en reden toen eerst achter Jantientje aan naar ons huisje. 

Het was just around the corner zei ze. Nou, 4 corners verder waren we er. Australiers hebben een vreemd begrip van afstand. Het huisje is prachtig. Het ligt in een prachtige tuin, waar heel veel vogels zitten. Het eerste wat we binnen tegenkwamen was een kakkerlak van 5 cm. groot. Volgens Jantientje een Duitse vliegende kakkerlak, die vormen geen plaag maar komen hier net als meikevers in Nederland- als insect voor en vliegen soms per ongeluk bij je naar binnen. Dat klopt want we hebben er niet meer dan die ene gezien. Mam ging even slapen, de verkoudheid werd nog niet veel beter, en ik klom even onder de douche. Om 19.00 uur waren we terug bij Jantientje en Eric voor Dinner. En what a dinner it was! Alles er op en er aan met een echte trifle en koffie na. Het was zalig. We gingen na de koffie naar ons huisje en om 21.30 uur lagen we allemaal in bed, bekaf!

Woensdag 17 oktober, Regendag. 

Ik was om 08.15 uur klaarwakker en het regende pijpenstelen! Toen we in Stanthorpe aankwamen goot het en nu ook op onze eerste dag in Bundi. De mensen ter plaatse zijn erg blij met de regen die we meenemen, wij wat minder. Het werd een rustige regendag. Mam bleef in bed om uit te zieken, Peter en ik deden wat boodschappen en samen met Els gingen we s middags koffiedrinken bij Jantientje. Daar waren Geesje en Burt ook. Leuk hoor al die familie, het worden er steeds meer en ze zijn allemaal erg aardig. Jantientje reed ons langs een grijze hollandse zee door de regen maar dat maakt voor ons niets uit, alles is anders en alles is mooi, ook als het regent. s Avonds aten we cold dinner (koud vlees met allerlei salades) alweer heerlijk en was er Plumpudding na.

Ook al weer zo lekker. We komen in 1week in Bundaberg elk 10 kilo aan denk ik. We keken onze video terug en de mensen hier verwonderen zich erover dat we al zoveel hebben gezien. We doen het in hun ogen dus heel goed. En.. in onze eigen ogen ook hoor

Donderdag 18 oktober, River View

Vanochtend stonden we vroeg op want om 09.30 uur kwam Tyra, de dochter van Jantientje, koffiedrinken. Wij waren (inclusief mam, ze voelt zich een stuk beter) dus om 09.30 uur weer aan de Churchwardstreet, het ontbijt net achter de kiezen en wat stond er op tafel? Morningtea; compleet met scones, jam en clotted cream. Tja.. Na de tea gingen we de stad in om even te pinnen en om bij Pauline, nog een dochter van Jantientje, die op het reisbureau werkt onze trip naar Fraser Island te betalen. Morgen gaan we! Het stond bovenaan mijn verlanglijstje dus ik ben al helemaal in jubelstemming. Daarna een snelle lunch en toen naar RiverView voor een strand/riviermonding-wandeling. Burt en Geesje hebben vroeger in Riverview gewoond en onder hun leiding liepen we langs en soms ook door het water. Een prachtige tocht. We zagen af en toe kleine en soms wat grotere beesten in het water maar we overleefden het. Aan de overkant hadden we een korte rustpauze en toen snel weer terug want voor het tij binnenkomt moet je weer aan de overkant zijn. Wat een prachtig gebied, wat weer genieten. Daarna reden we nog een stukje langs zee en toen weer naar Jantientje voor dinner. Tacos dit keer, ook niet te versmaden. Nu zitten we aan de koffie en kunnen even op Jantientjes computer internetten. Wat een service, voor het eten wordt gezorgd, je tours worden geboekt en zelfs je internetverbinding is voor je geregeld. Geweldig. Morgen naar Fraser Island, vanavond vroeg naar bed want om 06.00 uur vertrekken we uit Bundaberg, eerst een dik uur rijden en dan met de boot over. Ik ben heel benieuwd en laat jullie zeker weten hoe het was.

Groetjes van ons allemaal, inclusief de Australische familie, Roely

Bundaberg deel 2

Gisterenochtend wat het zo ver: de tocht naar Fraser Island. De wekker liep om 05.00 uur af en na een snel ontbijt waren we om 06.00 uur bij Jantientje. Met z'n vijven reden we naar Harvey Bay en daar waren we ruim op tijd voor nog een kop koffie. Mam en Els kochten er beide een hoed want het was alweer bloedheet. Els heet nu mevrouw Paddington en mam is een engelse lady met een grote strooien hoed. Helaas geen foto's beschikbaar op dit moment. De boot (een hele kleine versie van de oude veerboot naar Ameland) vertrok precies om 08.30 uur en onderweg zagen we DOLFIJNEN! Wauw, alweer genieten, en de dag was nog maar net begonnen.

Om 09.30 uur bereikten we de kust van Fraser Island en konden we gelost worden. Dat gaat als volgt, je vaart je veerboot op het strand en blijft gas geven, dan de klep naar beneden en de 4 wheel drive auto's eraf. Gewoon gas blijven geven en dan de passagiers. Je kon of per bus van de boot af of zelf er af lopen en een stuk door het water. Wij kozen, natuurlijk, voor het avontuur, het water stond tot boven mijn knieen maar je hebt dan wel het idee dat je op een eiland bent aangkomen, de volgende keer op Terschelling stel ik voor dat we dat ook zo doen. De bussen stonden al klaar en via de zandwegen reden we naar het Rainforrest-gedeelte.Eerst moeras, toen Banksia-bomen, toen randbos en dan 't regenwoud. Je voelt je net Alice in Wonderland, zo mooi en die bomen zijn zo groot. Geweldig. De bus reed een stukje zonder ons verder en wij liepen, door het regenwoud, er achteraan.

Toen weer in de bus naar Happy Valley voor de lunch, een buffet lunch, alles even lekker, salades en veel vers fruit. Yummie. Fraser Island is 125 km lang en slechts 15 km breed en over die 15 km doe je 1 uur en 40 minuten zo slecht zijn de wegen, af en toe hobbelden we zo hard dat we los kwamen van de stoelen. Na de lunch reden we richting strand en tot onze verbazing stapte een piloot in. Hij vertelde dat je een rondvlucht kon maken, opstijgen vanaf het strand in een vliegtuig, rondvliegen over zee en eiland en verderop landen op het strand en dan weer verder met de bus. $ 45.00 per persoon, wie wil??? Nou: wij wel! Els, Peter en ik zaten even later dus in een 8 persoons vliegtuig (hoezo Alice in Wonderland?) en reden naar de startbaan lees: strand-. Opstijgen en direct naar zee want daar waren walvissen gesignaleerd. Jawel: 3 volwassen walvissen en 1baby. WAUW AGAIN. Toen over het eiland, de zandduinen en de meren en natuurlijk het regenwoud. Ook zagen we de Maheno: een scheepswrak dat op het strand ligt. Dan weer landen op het strand. We waren er helemaal beduusd van. Zo ontzettend gaaf!

Daarna verder via de Maheno, fotostop- en Elicreek, wandelstop naar Lake Garawonga voor een thee en koffie en zwemstop. Peter en Els zwommen, ik baadde mijn pootjes. Daarna via anderhalf uur hobbelen terug naar zee en op de boot. En ach, als je dan toch bezig bent, een prachtige zonsondergang cadeau. Nu is het zaterdag en ik moet er een eind aan breien want: we gaan zo naar de farm van Greg en Leandre, daar hebben we een BBQ, dan slapen we in tenten in de bush en morgenochtend ga ik (en misschien ook Peter) op een paard mee om de koeien te musteren/drijven. O dear, wat een leven!