Hozen en zeilen
Neef Hans belde gistermiddag. ‘Ik weet niet of jullie nog naar het meer komen maar jullie boot staat nogal vol water’. De hoosbuien van de afgelopen tijd hadden hun werk goed gedaan want toen we eenmaal bij de boot waren en onder het dekzeil keken deed Peter z’n schoenen uit en de broekspijpen omhoog. Zoveel water dus. De pomp bleek een beetje stuk dus Peter begon met hozen en ik repareerde ondertussen de pomp. Een uur later was het water er uit en lagen alle landvasten, schoten en wat er maar in de boot lag, te drogen op de steiger.
We aten een pizza op het terras van de Bloemert en zagen de wind, die het steeds af had laten weten, aantrekken tot een windkracht drie. ‘Even nog?’ zei Peter. ‘Het kan nog net even voor het donker wordt’, zei ik.
Om 20.00 uur voeren we het meer op en zagen de zon ondergaan. Toch wel erg lekker, een eigen boot. Ook al moet je dan wel zelf hozen…
Bekend spreekwoord luidt: Koop een boot en hoos je dood. 🙂
‘t Is wel een interprovinciaal gebeuren, trouwens – Drenten die met een pompebledde in het zeil voornamelijk Gronings water bevaren.
De pompebledde verwijst, zo begreep ik, niet naar Friesland maar is het teken van de zeilmaker. We steken wel heel vaak zeilend de grens met Gronngen over tegenwoordig. Dat wel!
Prachtige foto!