Dondersteen

Daar zat ik dan, in een leeg klaslokaal te wachten op groep 4 en 5 van een basisschool in het zuiden van Drenthe. Het was de eerste keer dat ik voor een klas zou staan dus een beetje spannend was het wel.

Nadat de bel was gegaan denderden de leerlingen de klas binnen. 28 stuks, volle bak. Toen ik vroeg waar ik het interactieve bord moest bedienen werd Teun naar voren gehaald. Hij had de hele week al zò zijn best gedaan, hij mocht mijn assistent zijn. Als ik ‘klik!’ zei dan klikte Teun op het toetsenbord en verscheen er een nieuw plaatje op het scherm.

Een uur lang vertelde ik tot mijn mond er droog van was. Ze waren enthousiast en zeer leergierig deze leerlingen. Iedere keer als ik wat vroeg schoten de armen de lucht in. Op het eind, de tijd was eigenlijk al om, deed ik nog een vragenrondje. Een jongetje vroeg waarom ik bij de dierentuin was gaan werken, een ander jongetje vroeg waarom stropers dieren doodschieten en een meisje vroeg of ik wist hoe lang haar ouders al getrouwd waren…

Aan het eind vroeg de juf aan een aantal kinderen wat ze van me geleerd hadden. ‘Dat olifanten wel 70 kilo per dag poepen!’ riep een kind. ‘En dat haaien heel veel rijen tanden hebben,’ zei een ander. ‘Dat olifanten een tepel bij hun voorpoten hebben’ zei een meisje. Ze hadden duidelijk goed opgelet.

Toen we klaar waren mochten de kinderen even buiten spelen zodat wij op konden ruimen. Een aantal kinderen kwam langs om een hand te geven. Eèn jongetje schudde mijn hand en zei: ‘ik vond het een hele mooie spreekbeurt mevrouw’.

En toen kreeg ik ook nog een tien met een griffel van de juf.