Dondersteen

Etappe 6 van het Pieterpad werd voor ons wandeling nummer acht. We doen sommige etappes in delen en zo ook deze etappe. Schoonloo – Sleen is de officiële etappe van maar liefst 24 kilometer. Nou ja zeg, het moet wel leuk blijven hoor! En dus werd het Schoonloo – Schoonoord. 14.4 kilometer. Beter. Veel beter.

De Schoonloo РSleen etappe staat bekend om het feit dat er, 24 kilometer lang, geen koffiestop onderweg is. Nergens een caf̩ of kroegje. Nergens. Bos, bos, bos en dan nog meer bos. We namen dus veel water mee, en eigen koffie, en boterhammen en een mueslireep of twee en we gingen op pad.

De route was, alweer prachtig. Langs maïsvelden met een lief geel randje en door prachtige bossen waar het zomerzonlicht sprankelde. We genoten van iedere stap. Aan het begin van de middag kwamen we langs een ecologisch bedrijf. Twee schuren stonden een stukje van de weg. En daar, stond daar nou ‘koffie’? Het zou toch niet…

Het zag er niet uitnodigend uit maar we waren toch nieuwsgierig. Ik liep richting het portaaltje dat aan de voorkant aan de schuur was gebouwd.
De deur stond open. ‘Koffie en thee’, stond er op. Maar er was niemand. Geen mens, geen geluid. Niets.

Nog maar een stapje verder dan. Eenmaal binnen zag ik een tafel met vier stoelen, een klein keukenblokje, een koelkast, een vliegengordijn. Verder niemand. Geen mens. En dus liep ik naar het keukenblokje.

En daar, boven het keukenblok, hing een brief. Voor ons, Pieterpadlopers. Mijn mond begon vanzelf te glimlachen. ‘Koffie?’ vroeg ik aan Peter, ‘of heb je liever thee?’ En ik pakte de ketel en zette water op. Even twee glazen, een theezakje, en daarna lekker zitten aan de tafel en het gastenboek lezen.

‘Dat dit nog mogelijk is in ons land’, las ik en ‘geweldig initiatief’ of ‘geschuild voor de regen en dank voor de soep, precies wat we nodig hadden’.

Vandaag was er geen soep en ook geen pasta. Of dat was, eerder vandaag, al opgegeten door andere Pieterpadlopers, dat kan ook. Maar ons maakte dat niet uit. Wij hadden thee en even een plek om te zitten. En daarna wasten we, zoals gevraagd, zelf onze kopjes af en lieten de boel weer netjes achter.

We deden geld in het potje en telden zo’n twintig euro. Geld waar niemand verder aan kwam, een keuken die niemand smerig achterliet en een gastenboek vol enthousiaste verhalen.

Eenmaal weer op Pieterpad zei ik: ‘Het is fijn, zo’n plek waar je koffie kunt drinken. Maar nóg fijner is dat er nog zulke plekken zijn, zulke mensen die gewoon zo’n plek maken, die aan je denken. Dat maakt mijn hele dag nóg beter’.

PS: mocht je je afvragen waarom vrije uitloop kip beter smaakt dan legbatterij-plofkip? Zie hier. ;-)_