Pieterpad, 3e etappe
De weersvoorspelling was dusdanig goed voor vandaag dat we besloten nog maar een etappe te doen. Nou ja, een halve etappe eigenlijk. Want etappe nr. 3, Groningen – Zuidlaren is al 21 kilometer en daar kwam nog 3 kilometer bij voor het restantje van de vorige etappe. En 24 kilometer… nou, dát is voor onze oude benen echt een beetje te gortig. Het moet tenslotte wel leuk blijven.
We lieten onze auto daarom achter bij Sassenhein in Haren en gingen met de bus naar het Noorderstation in Groningen. We liepen naar het punt waar we de route vorige week hadden verlaten: de Moesstraat. Het zonnetje scheen en Groningen lag aan onze voeten. Na slechts een klein stukje lopen waren we al in het Noorderplantsoen. Een plek die bij ons om twee redenen bekend is: subzoon E. woont aan het plantsoen én we hebben er veel leuke herinneringen liggen vanwege Noorderzon. E. was aan het werk, koffie zat er dus even niet in en Noorderzon is pas aan het eind van de zomer dus het plantsoen lag er rustig bij.
De route leidde ons langs het Lage der Aa, een van de mooiste plekjes van de stad (vind ik). Het zonnetje scheen, het was genieten. Na een broodje bij Subway vervolgden we onze weg richting Centraal Station waar ze, waarom heeft niemand mij dat verteld!, een Starbucks hebben! En ja, dan moet je wel weer stoppen want daar hebben ze toch echt de lekkerste cappucino.
Via het Emmaviaduct gingen we richting Noordwillemskanaal (is er trouwens ook een Zuidwillemskanaal, zo vroegen we ons af) en lopend langs het water verlieten we de stad. Prachtige woonboten, moderne gebouwen, een blauwe lucht en af en toe een vrolijk wit wolkje. Het was genieten.
Het hoogtepunt van dit deel van de route was toch wel de Hoornsedijk. Hij was ons niet onbekend, deze dijk, we waren er al eerder maar wat is het er prachtig. Het weggetje over de dijk slingert zich langs de Aa en aan de andere kant heb je zicht op het Paterswoldse meer. Man, man, man, zó dicht bij de stad zulke prachtige natuur. Daar mogen ze best trots op zijn.
Uiteindelijk moesten we het water verlaten en bij Haren gingen we onder de A28 door voor het laatste stukje. Na een korte maar aangename stop bij het Postiljonmotel (een mensch moet toch koffie?) liepen we, langs de rand van het dorp, richting het prachtige Sassenhein. Een visplas met uitspanning waar we ook al eerder waren. Het was er nu heel rustig. De uitspanning was gesloten, vissers waren er niet. Onze auto stond helemaal alleen op het parkeerterrein op ons te wachten.
Met 13 kilomter op de teller reden we vervolgens naar huis. Volgende etappe: Sassenhein – Zuidlaren. Dan laten we de eerste provincie van deze monstertocht achter ons en gaan we Drenthe in.
(klik voor grotere routekaart)
(PS: de hele serie foto’s – tot nu toe – vind u door HIER te klikken)
Wist je dat er sinds een paar maanden een Starbucks op station Groningen is?
@Moedervanvera: te laat! Veel te laat! 🙂
Mooie wandeling en weer een mooi verhaal en lekkere koffie , met iets lekkers?????
@Marianne: zéker. Met een half plakje cake. 😉 Want gij zult niet overdrijven…
Jullie hebben de gang erin, de eerste provincie kunnen jullie al afstrepen! Mooie foto’s maak je onderweg.
Pet af voor deze kilometervreters!!!! 🙂
Ik vind jullie Kanjers! Zo kom je vanzelf een keer hele Pieterpad langs.
Er is inderdaad een Zuidwillemsvaart. Bij de Peel in de buurt.
Zal voortaan trots zijn op de Hoornsedijk.